In memoriam Ton Langenhuijsen

Gisteren zijn wij op de hoogte gesteld van het plotselinge overlijden van Ton Langenhuijsen. Hij mocht slechts 59 jaar worden. Ton was erg actief bij HCB, hij was manager toplijn en trainer-coach van JO18-1. Maar hem alleen zo omschrijven doet geen recht aan wie Ton was. Ton was een zeer gepassioneerd liefhebber van hockey. Zijn hele leven heeft hij op hoog niveau gespeeld, trainingen gegeven en was hij een zeer betrokken coach. En hij vond niets mooier om zijn kennis en ervaring over te brengen op anderen, die graag wat wilden leren. Vele spelers en speelsters zijn onder zijn begeleiding uitstekende hockeyers geworden, maar bovenal enorme liefhebbers van het spel. Want met zijn passie wist hij velen te inspireren. Niet alleen op HCB, maar ook bij HGC, Bully, Nederlandse veteranenteams, Pakistaanse hockeyscholen en zo meer. De lijst van door Ton geïnspireerde teams en mensen is eindeloos. 

Ik herinner me een moment dat we op de club waren, kijkend naar Dames 1. Toen de wedstrijd was afgelopen zei ik: ik ga nu naar Fletiomare, naar Heren 1 kijken. Hij zei niet veel. Toen we in de auto zaten kwam hij aanrennen: ik ga mee! We hebben een heerlijke middag beleefd, genietend van mooi hockey. Iedere wedstrijd die ik met Ton heb bekeken, heb ik wat geleerd. Of we nu keken naar de play-offs van de hoofdklasse, of naar een onder 12 team dat net de platte en bolle kant kon onderscheiden, Ton vond het allemaal even mooi. Voor Ton was genieten van hockey geen vraag, maar een way of life. Als er een hockeyprofessor zou bestaan, zou die Ton heten. 

Hij zag het potentieel in veel jonge mensen: dat ze nu beter konden spelen dan ze deden, of beter konden coachen dan ze deden. Hij pikte ze op, met enorm veel kennis van het spel, enthousiasme en flair. Dat maakte hem een markant en kleurrijk persoon, hij gaf kleur aan het leven bij HCB. En laten we helder zijn: hij gaf zeker niet aan iedereen de door hem of haar gewenste kleur, maar hij was goudeerlijk, gepassioneerd voor het hockeyspel en de mensen die het beoefenden. Nergens bang voor, en vooral heel lief. Alles wat hij deed, deed hij met passie en liefde. 

Wat ga ik Ton vreselijk missen. Hij was zo’n markant persoon, zo gepassioneerd, zo’n lieve en warme kerel. Mij rest slechts Marieke, Elsemieke en Vincent ongelooflijk veel sterkte te wensen in de komende periode. 

Adieu mon ami.

Erik Beenen

voorzitter HCB